Le Mercure historique et politique concernant l’état présent de l’Europe, ce qui se passe dans toutes les Cours, l’intérêt des Princes, leurs brigues, et généralement tout ce qu’il y a de curieux pour le mois de Janvier 1750, le tout accompagné de Réflexions politiques sur chaque Etat. A la Haye: Frederic-Henry Scheurleer, 1750.
De Surinaamse bibliotheek lijkt wel onuitputtelijk. Telkens duiken er nieuwe boeken, manuscripten en tijdschriftartikelen op die belangrijk zijn voor een goed begrip van de geschiedenis van Suriname. Meestal is het door toeval dat men op een tekst stuit waarin Suriname centraal staat. Dat geldt ook voor Le Mercure historique et politique. Dit Franse tijdschrift werd opgericht in 1686 en verscheen gedurende bijna honderd jaar maandelijks. In de uitgave van januari 1750 wordt er aandacht besteed aan Suriname.
Er wordt melding gemaakt van het gevaar dat de kolonie Suriname geruïneerd wordt en zelfs in zijn geheel wordt vernietigd. Het was gouverneur Mauricius (1692-1768) die, volgens de tekst, een te naïeve blik had omdat hij probeerde om vrede te sluiten met de marrons die zich in de bossen van Suriname schuilhielden. Zo’n vredesverdrag zou het, volgens de auteur, voor de overige marrons alleen maar makkelijker maken zich over te geven aan hun opstandigheid en losbandigheid. De weggelopen slaven zouden opnieuw een plan smeden om, zoals eerder, een bloedbad aan te richten onder de Europeanen en enkele afgelegen plantages te verwoesten waar men niet goed in staat was zich te verdedigen. Zo werden de plantages Concordia, Malabatrum, Utrecht, Egmond, Mon Plaisir, Berg-op-Zoom, Bethlehem en een aantal anderen werden verwoest.
Deze ‘opstandelingen’ zouden, zo gaat de tekst verder, hun opmars hebben voortgezet als er niet een groep soldaten naar Suriname was gestuurd die zich bij een detachement van inwoners van de kolonie had gevoegd. Deze troepen achterhaalden de plekken waar de marrons zich ophielden en vielen hen zo abrupt aan dat deze geen tijd hadden om zich te verdedigen. Ze werden verslagen, velen werden gedood, velen werden gevangen genomen en de rest vluchtte de bossen in maar moesten vanwege gebrek aan levensmiddelen sterven van de honger of zich overgeven aan degenen die jacht op hen maakten.
De bijzonder interessante tekst gaat verder in op de strijd tegen de marrons. Baron van Spörke zal voortaan de troepen aanvoeren en Mauricius zal mogelijk worden teruggeroepen naar Nederland. Ook lezen we over de ‘heldhaftigheid’ van mevrouw Reynsdorp. Zou dit de echtgenote kunnen zijn van Nicolaas Reynsdorp die de grond voor plantage Reynsdorp in 1744 verkreeg. Reynsdorp (ook wel genoemd plantage Bakkie) was een koffieplantage aan de Warappakreek en de Matapicakreek in het district Commewijne in Suriname. De marrons werden verhinderd door de stiptheid waarmee mevrouw Reynsdorp en de soldaten erin slaagden een groep ‘negers’ de pas af te snijden, van wie ze de opperhoofd gevangen hadden genomen, die gekleed was in de kleding van de planter Thomas, die het bevel voerde met het zwaard aan zijn zij en een wandelstok in de hand”.
Nu weten wij dat de aanvallen van de marrons steeds heviger en efficiënter werden waardoor het koloniale gezag het onderspit dreigde te delven. Uiteindelijk werden van 1760 vredesverdragen gesloten met de marrons. Le Mercure historique et politique is een informatieve bron voor historici met belangstelling voor Suriname. Het tijdschrift verscheen in het Frans (de taal die in Nederland in hogere kringen gangbaar was) en is misschien daardoor enigszins ontsnapt aan de aandacht van hedendaagse historici. Voor bibliofielen is het natuurlijk een genot om dit boek in handen te hebben (het exemplaar uit de Buku Bibliotheca Surinamica collectie is gevat in een stevige kalfslederen band met goudopdruk). Gelukkig bestaat er op het internet gelukkig ook een digitale versie.
Carl Haarnack
Buku - Bibliotheca Surinamica 