Annette de Vries schreef naast romans ook korte verhalen en essays en columns over kunstbeleid. Momenteel werkt ze aan haar derde roman, werktitel ‘Het Vogelhuis’, waarvoor ze een stipendium kreeg van het Nederlands Letterenfonds. In dit boek, dat zich afspeelt tussen 1974 en 2007, wordt het trage morele verval beschreven van de bewoners van een gewezen kraakpand in de Amsterdamse binnenstad. De roman zal naar verwachting in 2013 uitkomen.
Bij Uitgeverij Atlas verscheen Drijfhout, de nieuwe roman van Annette de Vries.
Ooit maakten Barend, Eddy en Hortence deel uit van een bijeengesprokkeld gezin, dat woonde aan de Marowijnerivier in het dorpje Albina in Suriname. Een schokkend sterfgeval maakte een einde aan hun wankele verbintenis. Met zijn moeder en broertje keerde Barend terug naar Nederland.
Tweeëndertig jaar later schrikt Hortence op door een onverwacht telefoontje van Barend. Oude wonden gaan open. De drie personages proberen vertwijfeld de dramatische gebeurtenissen uit hun verleden te reconstrueren en eens en voor altijd vast te stellen of ze nu dader of slachtoffer waren.
De karakters in Drijfhout worstelen met de band tussen ouders en kinderen, liefde, klassenverschillen en het kunstenaarschap. Annette de Vries laat overtuigend zien hoe Surinamers en Nederlanders proberen verbitterde verhoudingen te herstellen.
‘Wil je ook een sigaar?’ vroeg ma Amimba.
Ik keek wantrouwig naar haar op. Zat ze mij voor de gek te houden? Haar gegroefde gezicht stond echter nog net zo vriendelijk als daarnet. ‘Nee, mevrouw. Ik mag geen sigaar. Ik ben nog maar een kind,’ zei ik plechtig.
Ma Amimba produceerde een diepe buiklach.
‘Jij bent geen kind meer, Barend. Daarvoor draag je een te zware last. Dus als je een sigaar wilt proberen, neem er dan één. Je kunt een paar trekjes nemen en je hoeft niet te inhaleren.’
Met een diep, onverklaarbaar gevoel van opluchting viste ik een sigaar zo dik als de pols van mijn broertje uit het doosje en stopte hem in mijn mond.
Annette de Vries, van oorsprong actrice en theaterdocent, debuteerde in 2002 met de rijke roman Scheurbuik, die warm is ontvangen en door de pers is vergeleken met de romans van V. S. Naipaul en Michael Ondaatje.
‘Een knap geconstrueerd verhaal, aangrijpend, met veel lagen en mooie details.’ – Het Financieele Dagblad
‘Een voldragen roman waarop ouderwetse aanprijzingen als rijk en meeslepend van toepassing zijn. […] Opvallend aan Scheurbuik is zijn kloekheid, de wijdvertakte thematiek en de on-Hollandse allure.’ – de Volkskrant
Eerder verscheen haar roman Scheurbuik.
In de roman Scheurbuik keert de 33-jarige Lucia Mac Nack keert terug naar Suriname om haar oude vriend Miguel bij te staan. Deze Miguel heeft leukemie en nog drie maanden te leven. Scheurbuik is een roman over liefde en de onmogelijkheid er van. Natuurlijk speelt in het boek het thema van het verscheurd zijn: het verlaten van je geboorteland. Maar ook de terugkeer waarbij blijkt dat hetgeen men achterliet niet hetzelfde is gebleven (of juist wel). De Vries verwerkt ook op intelligente wijze de geschiedenis van de koloniale samenleving in Suriname en de manier waarop dit nog steeds doorwerkt.
zie voor meer informatie:www.bureauannettedevries.nl/
zie ook: http://nl.wikipedia.org/wiki/Annette_de_Vries
Buku - Bibliotheca Surinamica 